Η Απόφαση C-621/21 του Δικαστηρίου
της Ευρωπαϊκής Ένωσης
της Άλκηστις Καλαντζή
Το παρόν άρθρο μελετά την απόφαση C-621/21 του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, εξετάζει τα ερωτήματα που εγείρονται από την υπόθεση μιας υπηκόου τρίτης χώρας που ζήτησε διεθνή προστασία στη Βουλγαρία, καθώς και την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το εάν δύναται να αναγνωριστεί το καθεστώς πρόσφυγα σε γυναίκες που κινδυνεύουν να υποστούν σωματική ή ψυχολογική βία λόγω φύλου στη χώρα τους. Η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών έχει καταστεί ζήτημα μείζονος ανησυχίας στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι πράξεις βίας κατά των γυναικών λόγω φύλου είχαν υποτιμηθεί ως προς τη σοβαρότητά τους. Οι αυστηρές συνέπειες και ο καταλογισμός ευθυνών για την τέλεση τέτοιων εγκλημάτων δεν αποτελούσαν προτεραιότητα για τις δημόσιες αρχές και τις κυβερνήσεις. Δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα υποτίμησης περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας αποτελούν η μικρή σημασία που έχει δοθεί στην επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης από τη Βουλγαρία, την Τσεχία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, αλλά και η αποχώρηση της Τουρκίας από τη Σύμβαση το 2021.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο:
Φωτογραφία από Alisdare Hickson αδειοδοτείται με βάση την CC BY-SA 2.0
Οι απόψεις που περιέχονται στο ανωτέρω άρθρο εκφράζουν αποκλειστικά την/τον συγγραφέα του και δεν αντιπροσωπεύουν τις επίσημες θέσεις του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων ή των ερευνητών του.